EEE biraz zaman olmuş yazmayalı.
Çok yoğun günlerin ardından gerçi çok da yavaşlamış sayılmaz ama biraz zaman bulabildim.
Bu zaman diliminde neler oldu.
benim mide bulantılarım geçti.
Bir prensesimiz olacak.
Oğluşum kardeşinin varlığına iyice alıştı.
Karnımı sevip "Abim canım benim, seni çok seviyorum" diyor.
Umarım bu sevecenliği doğunca da devam eder.
İlk 12 haftanın ardından geçen mide bulantım ve açılan iştahımla beraber yavaş yavaş kilo almaya başladım.
32. haftaya kadar kendim bile hamile olduğumu unutacak kadar hareketliydim.
Sanki 32. hafta sihirli haftaymış.
ağırlığımı hissetmeye başladım.
Kızım dönmüş olduğu için sık sık baskısını hissetmeye başladım.
Bu arada 10. kilomu da almış bulunmaktayım.
32. hafta aktarma raporumu da aldıktan sonra zaman yavaşladı sanki.
İki çocuklu hayatın nasıl olacağı konusunda duyduklarımdan ve gördüklerimden biraz yorucu olacağını hissediyorum.
Ama bir insanın kardeşinin olmasının nasıl güzel birşey olduğunu bildiğim için oğlumun bu duygudan eksik kalmasını hiç istemedim:)
