20 Mart 2015 Cuma

Öykü Deniz geldi:)

En son doktor kontrolünde yani 14 Ocak Çarşamba günü doktorumuz "Artık bebeğimizi bu cuma alalım" dedi. Yani 16 Ocak :)
O andan itibaren korku, sevinç ve heyecanı aynı anda hissettim kızımı görene dek. Çok korkuyordum bu sefer ya bana bir şey olur da yavrularım kalırsa annesiz diye. Çok seviniyordum çünkü kızımızı kucaklayıp, içine mis kokusunu çekecektim. Çok heyecanlıydım artık 4 kişilik bir aile olacaktık.
Biliyordum sadece bu duyguları hisseden ben değildim. Hakan da tedirgindi, annelerimizde.
Sakin görünüyordum ama ne fırtınalar kopuyordu içimde. Oysaki 2. doğumumdu.
Cuma sabahı evden annemler, oğlum, Hakan ve ben çıktık. Gayet normal bir şekilde Ahmet Kağan'ı okula bıraktım. Ve onu öperken "Akşama kardeşin artık yanımızda olacak." dedim. Kuzum da heyecanlandı. "Anne ben abi mi olacağım ." dedi.
Evet hastanedeydik. Hazırdım. Ama heyecanım giderek artıyordu. Hakan olacaktı bu sefer yanımda. Onun varlığı güç veriyordu.İkimiz aynı anda görecektik kızımızı.
Doktorum sevgili Tamer Bilensoy (harika bir doktor), bütün içtenliğiyle ve dostluguyla karşıladı ve rahatlattı bizi. Artık doğumhanedeydim. Anestezi ve diğer hazırlıklardan sonra hazırdım. Bu sefer ilk doğumuma göre biraz tansiyonumun düştü. Ama hemen müdahale ettiler . Yoluna girdi ve kızımız 10:43 te dünyaya geldi. Oyyy sesini duyduğum an artık göz yaşlarım sel oldu. Bir taraftan kızıma bakmaya çalışıp, diğer yandan "Kızımız iyi mi?" diyordum.
Çok şükür sağlıklı bir şekilde yavrumuz dünyaya geldi.
sevinç göz yaşlarımı tutamıyordum. Ağladım ağladım ta ki yanağı yanağima değene kadar.
Hoşgeldin melek kızım:)