Bakalım bizi neler bekliyor?

Oğluşum,
Çok şirin sana oğluşum diye hitap etmek:)
Şimdi 22 haftalıksın.
Şimdilik 5 kilo aldım. 
Ama karnım oldukça büyük:)
Doktor senin uzun boylu bir erkek olacağını söylüyor. Şimdilik kilon da yerinde.
Lafın gelişi canım kilo ifadesi :) Şimdilik 550 gramsın:) 30 cm boyundasın minik bey.
Ben çok enerji doluyum sayende.
Kendimi hiç olmadığım kadar enerjik ve sportif hissediyorum. 
Bu arada seninle ilk defa yurtdışına çıktık.
Aslında benim için de bir ilk oldu:)
Uçağa binmek için gerekli izinleri aldık. Yapmış olduğum internet araştırmalarına göre 20-21. haftalarda da gönül rahatlığıyla uçağa binebileceğimi öğrendim. Sadece internet değil sevgili doktorumuz da aynı şeyleri söyledi.  Uçağa binmenin hiç bir sakıncası olmayacağını araştırıp öğrendiğim için ve doktorumuza  duyduğum sonsuz güvenden  kaynaklı iç rahatlığıyla bindim uçağa.
Yalnız baban biraz kaygılı idi.
Korktu ikimize de ya birşey olursa diye. 
Ama ben hiçbirşey olmayacağından emindim.
Zaten yalnız da değildim:)
Yanımda tecrübeli bir anne olan Fatma ve sevecenlik abidesi Deniz vardı.
Bayağı gezdik. 
Parklar, bahçeler, kliseler, müzeler ve tabiki BETT (British Educational Training and Technology Show) fuarı.
Güzel yerler gezdik.

Kuzumu kucağıma almadan önce yazdığım bir başka yazı :) 

"Bebeğim,

Günden güne büyüyordun içimde. Artık varlığını hissettiriyordum bana:)

Tombikleşmeye başladık.

hep olman gereken haftadan daha önde gidiyorsun. bakalım babana mı bana mı benzeyeceksin.

henüz cinsiyetin belli değil ama bence sen erkeksin :)

Adını da Kağan koyacağım senin.

Babanla henüz sevgiliyken karar verdik. Eğer bir oğlumuz olursa Kağan olsun diye.

Yakında öğreneceğiz cinsiyetini.

Ama bir türlü göstermiyorsun ki :)

Evet en nihayetinde bir fikir beyan etti doktorun.

"Kız olabilir, ama emin değilim"

Olsun çok ama çok güzel:).

Hay Allah hislerimde hiç yanılmam erkek hissediyorum seni. 

Neyse 2 hafta sonra tekrar gideceğiz seni sevmeye ve görmeye :)

Evet yanılmamışım sen bir minik erkeksin:) 

Aman allahım çok tatlısın.

Ellerini kollarını oyanatıyorsun habire karnımda.

Ama ben daha senin tekmeciklerini hareketlerini hissedemiyorum daha.

Henüz 15 haftalıksın çünkü.

Evet ilk tekmeni 20. haftanda hissettim. Büyümüştün hem de bayağı:)

Çok  seviyorum seni.

Her doktor randevumuzda seni göreceğim için çok heyecanlıyım.

Annen:)

Şimdi yeni yeni alışmaya başlıyorum blog yazmaya:)
Bu yazılar daha önceden yazıp da kayıt altında tuttuklarım:)
Hamile olduğumu ilk öğrendiğim gün yazmıştım. Okudum yine aynı heyecanı yaşadım :)

"O günü dakikası dakikasına hatırlıyorum. İlerde bu yazıyı okuduğunda neler  hissettiğimi daha iyi anlayacaksın.

14 Ekimdi. O aralar pek keyfim yoktu. yaklaşık 10 gündür de sol kasığım ağrıyordu. Apandist mi, yoksa böbrek mi emin olmam lazımdı.

Ama annannen bizdeydi ona telaş etmeye gerek yoktu. O yüzden onun gideceği gün doktora gitmek en güzeliydi.Ama doktor hamilelik riskiniz var mı dediğinde "Hımmm bilmiyorum demekte hiç hoş olmayacaktı. eee bir test almalıyım diye düşündüm."

Öğle arasında arkadaşlarımla yemek planım vardı . Hem şemsiye de almam lazımdı. E bu arada test de alabilirdim. 

Yemek yemeden önce test aldım sonra yemeğimizi yedik. Ardından da şemsiyemi aldım :) 

Neyse sakin ama şüpheli bir şekilde geldim şirkete (SEBİT). Henüz kimsecikler yoktu.

E bir test yapayım dedim.

Aman Allahım o da neydi.

Gözlerime inanamıyorum, zangır zangır titriyordum.

Evet hamileydim.

İnanamadım 5 dk etkisinden çıkamadım. 

neyse birilerine söylemem lazımdı.

Babanı aradım ama dersteydi ve dersten çıkmasına en az 40 dk vardı. 

o arada birilerine söylemezsem heyecandan ölebilirdim.

Koşa koşa yukarı çıktım.

Asuman asuman diye bağırıyordum .

Tuvaletteymiş o da:)

Asuman biliyormusun dedim o da yoksa hamilemisin dedi :)

evvvvveeeeet hamileyim.

Çok mutluydum :)

Koşa koşa aşağı inip Tülay'a söyledim. 

Başta inanmadı. 

Yok canım falan filan derken ikna oldu.

O da çok şakındı:)

Sonra bu işi bir de doktorda netleştirmem gerektiğini düşündüm.

Evet doktordaydım. O arada babana dayanamayıp mesaj attım. 

O da çok şaşkındı.

Aslında ikimizde şoktaydık:)

Evet seni ilk kez 14 Ekim 2010 günü gördüm.

Çok ilginçti.

Çok mutluydum ve inanamıyordum.

Ben de bir anne olacaktım.

Eve giderken sürekli dolmuşta gülümsüyordum.

Dayanamadım 

Annanneni babannneni ve teyzeni aradım.

Sevincim paylaştıkça artıyordu.

Babana akşam söylemeyi planlıyordum ama dayanamamıştım işte.

Akşam yemek yedik senin gelişini kutladık :)

İşte  senin varlığını hissettiğim ilk gün. Senin bir erkek olacağını hissettim:)

Hatta hayal bile ettim. Küçük bir erkek, babasına benzeyen düz saçlı bir kuzucuk:)

O gece sabaha kadar mutluluktan uyuyamadım.

Yaklaşık 7-8 ay sonra artık 3 kişi olacaktık.

Seni öğrendiğim ilk günden itibaren çok ama çok sevdim canım yavrum.