Hoşgeldin Yavrum

Evet tam tamına 2 yıl önce oğlumla kucaklaştık. Doğumun ertesinde neler hissettim, neler yaşadım herşey dakikası dakikasına hafızamda:) Bakalım doğumdan önce neler olmuş:)
Bebeğim,
Bugün günlerden 23 Mayıs 2011. Seni kucağıma sağlıcakla almayı sabırsızlıkla bekliyorum.
Ne zaman acaba seni kucağıma alacağım. Doktora her gittiğimde heyecanla bana vereceği haberi bekliyorum.
Bugün doktorun aç karnıma gelmemi istedi. Neden diye sorunca "Bakarsınız bugün Kağan'ı kucağınıza alırsınız." dedi.
Evet heyecanla bekliyorum. Ama bugünkü randevuda da hala yerinde gayet memnun olduğunu söyledi. 2 gün sonra görüşmek üzere diyerek ayrıldık.

Seni kucağıma almadan 4 gün önce yazmışım.

Oğluşum,
Bugün günlerden 25 Mayıs:)
Bugün de doktor randevumuz var.
Bugün itibariyle 39 hafta 3 günlüksün.
Doktorun dediğine göre 3.800 gram olmuşun.
Ama 100 gram daha az veya daha çok olabileceğini söyledi.
Herhangi bir kasılma sancı yok.
"Biraz daha bekleyelim" dedi.
Evet bugün de koklaşamadık.
"Cuma günü tekrar görüşelim o halde" dedi doktorumuz Tamer Bey:)

Evet seninle ilk buluştuğumuz gün:)

Günlerden 27 Mayıs:)
Evet aç karnına yine bir sabah randevusu.
Baban beni ve anneanneni hastahaneye bıraktı.
Seni görmek istememden mi yoksa gerçekten bugün seni kucağıma alacağımı hissetmemdenmi bilmiyorum, Yine seni rüyamda gördüm oğlum. Hatta kokunu hissettim.
Evet heyecanlı bir bekleyiş.
Herhangi bir sacı kasılma yok.
Ben hissetmiyorum ama NST(non-stress test)de de öyle çıkıyor.
Ama doktorumuz biraz kaygılı ve telaşlı.
"Müjgan Hanım, biliyorum şimdiye kadar normal doğum yapacağınızı söyledim ve şu ana kadar herşey bunu gösterdi. Fakat bebeğin kalp atışları yavaşlıyor. Yani bebek sıkıntıda olabilir." dedi. O an çok korktum. Her ne kadar doktorumuz sakin ve serinkanlı davranmaya çalışsa da senin sezeryan ile alınman gerektiğini de vurguladı.
Hızlıca karar verdim. Şimdiye kadar olması gerektiği gibiydi herşey. Ama senin sağlığın söz konusuydu. Kaldı ki Tamer Bey  beni hiçbir zaman telaşlandırmamıştı.
"Tamam o zaman" dedim ve hemen ameliyathane hazırlandı.
Korkuyordum, hiç kendimi böyle bir duruma hazırlamamıştım.
Baban derse gitmişti.Çağırdık geldi.Evet ben hazırdım. Baban ve annannenin gözlerindeki telaş ve korkuyu unutmayacağım.
Çok sıcak ve rahatlatıcı bir ameliyat ekibi ile karşı karşıyaydım.
5 dk içerisinde sakinleştim.
Bu seferde seninle karşılaşacağım için heyecanlandım.
Çok az kalmıştı.
Sağlıcakla seni koklamak istedim.
27 Mayıs 2011 Cuma günü saat 12.02 de dünyaya geldin oğlum. 3950 gram ağırlığındaydın. Tombişim benim.
O an kendimi dünyanın en mutlu insanı olarak hissettim.
Kokunu ilk hissettiğim an herşey bambaşka oldu.
Yanağıma değen sıcacık yanaklar...
Saşkınlık, sevinç, mutluluk gözyaşları, tarif edilemez duyguların hepsini o anda yaşadım.
Omzumda uyuyan küçük erkek hoşgeldin hayatıma:)
Seni çok ama çok seviyorum.
Annen